Ik geloof, dat ik blij zou moeten zijn,
dat de Senaat akkoord is gegaan met de aanscherping van de winkeltijdenwet, waardoor het ongelimiteerd voorhangen van de zedeloze toerismeschaamlap, om alle zondagen de winkels open te kunnen houden, wordt ingeperkt.
Als u mijn stukjes in de loop der jaren heeft gevolgd, is het u vast opgevallen dat ik een grote weerzin koester tegen alle vormen van slavernij, ook de moderne, hoe die door belanghebbenden ook worden verpakt; bijvoorbeeld in dit geval door de liberalen met hun slagzin ‘shoppen is ook zondagsrust’. Voor wie dan wel? Niet voor het winkelpersoneel of de kleine detailhandelaar die zich inzetten de behoeften van de burger op een normale manier te bevredigen. Wel voor de burger die zich op zondagen ook nog eens in de files gaat persen omdat het zo’n rustgevoel geeft? Of voor het milieu, dat op zondagen nu ook al niet meer op adem kan komen? 

Dat ik toch niet uit mijn dak ga van blijdschap, heeft vooral te maken met de omstandigheid dat ervaringen uit het verleden in dit geval negatieve verwachtingen oproepen voor de toekomst. Ondanks alle tegenargumenten die destijds werden aangevoerd, heeft de gemeenteraad van Almere zich in 2006 belachelijk gemaakt met de toerismebepaling. Hoewel na invoering bleek dat een meerderheid van de plaatselijke detailhandel voor inperking was van het aantal koopzondagen, heeft de raad ook naderhand de oren laten hangen naar de grote spelers in de detailhandel; zeg maar de consumeerlobby. Het is dus niet vreemd, dat bij de discussies op landelijk niveau de humoristische uitleg van de winkeltijdenwet door onze gemeenteraad dan ook voortdurend is aangevoerd als een reden voor aanscherping van die wet. 

De inventiviteit van college en raad van Almere zou wel eens zo ver kunnen gaan, dat ze manieren vinden om zich onder de nieuwe beperking uit te wringen en het bestaande beleid te handhaven. De samenstelling van de huidige raad is zodanig, dat moet worden aangenomen dat daar het geloof overheerst, dat het welzijn van de burger wordt bevorderd als hij/zij op alle dagen van de week het geld mag uitgeven dat overblijft na belastingverhogingen en andere koopkracht verlagende maatregelen. Net zo goed als bezuinigingen op sociale uitgaven, sport en cultuur ook een weldaad zijn voor de samenleving. Voor het geval deze tegengestelde voorkeuren toch negatieve bijwerkingen opleveren, kunnen we nog altijd extra geld besteden aan stadscommando’s en desnoods schuldhulpverlening inzetten (het eerste natuurlijk liever dan het laatste).

Werken moet, werken is goed
In de veertiger jaren van de vorige eeuw zag je bij de ingang van sommige Duitse instellingen voor slavenarbeid de trotse leus staan: ‘Arbeit macht frei’. Dat was natuurlijk cynisch bedoeld,maar tegenwoordig lijken zowel socialisten als liberalen, driftig gesouffleerd door de feministes aan beide kanten deze leus ook in hun vaandels te hebben geborduurd. Eigenlijk zou niemand werkloos mogen zijn, of thuis op de kinderen passen. Daar staat tegenover, dat globalisering ook moet, omdat het goed is. De consumeerlobby maakt hier volop gebruik van om de productie van artikelen te verplaatsen naar lage lonenlanden, om de consument met goedkope zondagse aanbiedingen te kunnen bestoken. Niet, omdat zonder die aanbiedingen het leven niet meer de moeite waard is om geleefd te worden, maar omdat het niet van economische wijsheid getuigt het geld bij de consument te laten. Hij zou er verkeerd gebruik van kunnen maken en misschien zelfs minder gaan werken. 

Het doet dan weldadig aan als tijdens de begrotingsdebatten in de raad van Almere, de fractievoorzitter van de SP, de heer Mulckhuijse refereert aan het boek ‘De wereld gaat aan vlijt ten onder’ van Max Dendermonde. Hij wist niet meer waar het over ging, maar hij vond het wel een passende uitdrukking voor de vlijtige manier waarop het college ambities formuleert die volgens de rest van zijn betoog tot de ondergang van de stad zullen leiden als we ze ook proberen te realiseren. Na zijn bijdrage nam Frits Huis even de interruptiemicrofoon in beslag om de vergadering te wijzen op het motto van het door Mulckhuijse aangehaalde boek: ‘Beter is een handvol rust dan beide vuisten vol zwoegen en najagen van wind’ (Prediker 4: 6). Toen ik dat hoorde, want ik luisterde naar de raadsvergadering terwijl ik iets anders deed, dacht ik: “Wie anders dan Frits Huis heeft dit soort informatie voor het grijpen? Of zou hij gesouffleerd zijn door de geneesheer in zijn fractie die ook wel eens een boek leest?’ Maar nu ik, ter verificatie van mijn geheugen, toch eens naar de beelden van die vergadering kijk, zie ik tot mijn ontzetting dat meneer Huis ongegeneerd van iets als een i-pad staat te citeren. Wat een teleurstelling! Weer een idool van zijn voetstuk gevallen! Voortaan, als Frits Huis iets zegt zal ik me altijd afvragen: ‘Komt dat uit zijn hoofd, of uit zijn i-pad’. Desondanks, aan de reacties te horen vonden de raadsleden het toch wel een spitse opmerking van de heer Huis, maar wie van de 39 is werkelijk bereid deze uiterst wijze raad, opgeschreven in een tijd waarin druk-druk-druk nog in wandeltempo ging, als motto voor beleid te aanvaarden?

Leuk geprobeerd, Hero!
Zijn voorstel om de PVV te democratiseren, is door de fractie verworpen. De PVV blijft een eenmanspartij met Geert Wilders als enige lid. Brinkman zei na afloop van het fractieberaad dat hij zich ‘uiteraard’ neerlegt bij het besluit van zijn collega(’s), die volgens El Lider uitgebreid, ‘inhoudelijk en respectvol' met elkaar over het plan hebben doorgepraat. Vooral dat ‘respectvol’ is veelbetekenend in deze context. Volgens mij kan dat bij de PVV alleen maar betekenen dat er geen andersdenkenden hebben deelgenomen aan de discussie en dat we de uitspraak van Hero dat hij ‘democraat in hart en nieren’ is misschien ook met een schep zout moeten nemen.
Wat doet hij anders nog in de PVV, waar democratie het grootste gevaar is dat deze nieuwbakken elite zich kan voorstellen? Als hij serieus was geweest zou hij zijn opgestapt en als z.p.m.p-er[1] zijn begonnen onder de partijnaam EVvW[2]. Daar had hij een democratische partijstructuur onder kunnen hangen en dan hadden we kunnen zien of de achterban van de PVV inderdaad bestaat uit zelfbewuste kiezers die ook wel een inbreng willen hebben of alleen uit stemvee dat je een keer in de vier jaren met politieke stroomstoten naar de stembus drijft.

Ik denk dat ik maar niet inga
op de vriendelijke uitnodiging van de burgemeester, mevrouw Jorritsma en de Vereniging Bedrijfskring Almere om de nieuwjaarsreceptie van de Gemeente Almere op zondag 2 januari aanstaande met mijn aanwezigheid luister bij te zetten. Ik ben best bereid op zondag een visite af te steken of een verjaardag bezoeken, als de kerkdiensten daardoor niet in het gedrang komen, zolang daarvoor maar geen horden mensen op hun vrije dag worden opgetrommeld om mij dat feestje te bezorgen. Als u de uitnodiging leest zult u snel constateren dat het niet mevrouw Jorritsma is die een glaasje sherry schenkt en haar echtgenoot die met de brokjes kaas en plakjes worst rondgaat. O nee, daar hebben we mensen voor en weer andere mensen om ons te amuseren en nog weer andere mensen om te zorgen dat de boel niet uit de hand loopt. Na zoveel jaren waarin ik me heb ingezet voor de zondag als rustdag en vrije dag voor iedereen, kan men dit niet van mij vragen. Het thema van de nieuwjaarsreceptie is: ‘Maak het verschil’ en dat moest ik deze keer dan maar eens doen, door niet te gaan.

De druiven zijn nog steeds zuur
Bij de begrotingsdebatten, refereerde de fractievoorzitter van de ChristenUnie eraan, dat haar partij niet gelukkig is met het plan voor de vestiging van een coffeeshop en een erotische massagesalon op een bedrijventerrein in Almere-Buiten. Ze gaf ook aan, dat het niet alleen haar partij is die dit plan niet zag zitten, maar ook de omgeving niet. Nu zegt dat niet alles, want oplettende volgers van het nieuws hebben zo langzamerhand wel door dat de omgeving nooit iets ziet zitten, op grond van het NIVEA-beginsel[3]. 

Meneer Pet zag hier een goede mogelijkheid voor een venijnig aanvalletje en vroeg wat de ChristenUnie dan wel voor zichzelf uit haar deelname aan de coalitie had gehaald. Mevrouw Bosch antwoordde dat zij besefte dat zij op deze onderwerpen zowel in de raad, als in de coalitie een minderheidsstandpunt verdedigde. Zij had er aan kunnen toevoegen dat door de deelname aan het vorige college er niet meer coffeeshops bij zijn gekomen in de afgelopen jaren en dat deze coffeeshop al voor 2006 op het programma stond. Ze had er ook nog aan kunnen toevoegen dat ze nog altijd hoopt dat eerzame partijen als GroenLinks zich drukker gaan maken over vrouwenhandel dan over de milieuvriendelijke teelt van hennepsoorten.
Tenslotte had ze hem nog kunnen vragen wat hij er uit heeft gehaald door wel in de oppositie te zitten en daarin ook Leefbaar Almere mee te slepen. Heeft het voor GroenLinks eigenlijk wel zin om in de raad te blijven? 

Jelte Huizenga
ChristenUnie raadslid 2006-2010

[1] Goed geraden; deze keer is het Zelfstandig Politicus Met Partij.

[2] EVvW = Echte Vrienden van Wilders, want die blijft natuurlijk nog wel zijn politieke poolster.

[3] NIVEA = Niet In Mijn Voor En Achtertuin