Ally tegen racisme
Demonstraties tegen racisme. Het is de orde van de dag. Al een aantal weken zien we overal in het land mensen opstaan tegen racisme en discriminatie. Aanleiding was de dood door de nekklem die een politieagent gebruikte tegen George Floyd in de Verenigde Staten. Zondag 14 juni was er een demonstratie in Almere die bijna 3.000 mensen op de been bracht. Ik worstel daarmee, en ik zal vertellen waarom.
Ik ben opgegroeid in Veenendaal, in een hele beschermde omgeving. Op mijn school was iedereen blank. De enige jongens met Afrikaanse roots die ik op school tegenkwam waren op jonge leeftijd geadopteerd en spraken net zo goed Nederlands als ik, aten hetzelfde als ik en deden hetzelfde als wij allemaal. Ik heb nooit het idee gehad dat ze ook maar enigszins vreemd bejegend werden of achtergesteld. In mijn beleving draaiden ze gewoon mee zoals ieder ander.
Pas toen ik betrokken raakte bij Christelijke Gemeente De Wegwijzer en in Almere kwam wonen, kwam ik in contact met mensen van diverse culturele achtergronden. Ik vond dat een verrijking. Er ging een wereld voor me open. Een Iraanse jongen vertelde mij over de historie van zijn land. Een vrouw uit Ecuador leerde mij hoe je God op een heel andere intense manier kon benaderen. Een Koerdische vrouw liet mij versteld staan van het heerlijke eten dat voor haar heel gewoon was, maar voor mij een verademing in vergelijking met de kookkunsten van mijn moeder.
Toch bleef racisme een ver-van-mijn-bed-show. Ik merkte het niet in mijn omgeving, had er geen gevoel bij en was in de veronderstelling dat zoiets alleen in Amerika voorkwam, maar niet hier. Totdat ik op een gegeven moment bij het Leger des Heils ging werken. In het eerste jaar draaide ik voornamelijk nachtdiensten, en heel vaak was dat met Surinaamse collega’s. Nachtenlang heb ik ze erover bevraagd. Over het slavernijverleden. Over de politieke toestand in Suriname nadat Nederland zich er had teruggetrokken. Over hoe Surinamers en Antillianen zich voelen hier in Nederland. Over het terugkerende fenomeen Zwarte Piet, en wat dat met hen deed toen ze een klein ventje waren, en wat het met hun kinderen doet. Ik viel letterlijk van de ene verbazing in de andere. En langzaam bekroop mij het gevoel dat we er wat aan zouden moeten doen. Maar wat?
Het lastige is dat in Nederland, in deze tijd, een en ander al snel polariserend werkt. Mensen die opgegroeid zijn in een omgeving als de mijne hebben werkelijk geen flauw idee wat er omgaat in bijv. de Surinaamse gemeenschap. En andersom heeft de Surinaamse gemeenschap niet altijd door hoe de gemiddelde blanke Nederlander denkt en redeneert. Om maar een voorbeeld te noemen: Surinamers en andere ‘black people’ denken veel globalistischer dan wij. Als er iets gebeurd in Amerika, raakt dan hen persoonlijk. Terwijl de gemiddelde Hollander denkt: ik heb niets te maken met die gekke Amerikanen.
Wat ik heb geleerd is dat we alleen tot elkaar komen als we elkaar durven te ontmoeten. Het geluid van de demonstraties is gehoord. Maar tegelijkertijd brengt dat niet de verandering als het niet opgevolgd wordt door de open dialoog en het goede gesprek. Hoe ziet dat gesprek eruit? Nou, niet alleen gevoelens delen en eindeloos door akkeren over wat er gebeurd is in het verleden. Begrijp me goed, ook dat is nodig, maar ik kan me goed voorstellen dat de demonstranten inmiddels vinden dat ze al wel genoeg emoties hebben gedeeld, en nu verandering willen. Daarom moet het gesprek wat mij betreft vooral gaan over: Wat ervaar ik concreet? Waar loop ik tegenaan? Wat zou mij helpen? Wat zou ik kunnen doen? Wat zouden anderen voor mij moeten doen? Kortom: Welke concrete acties kunnen we ondernemen om samen verder te kunnen?
Om dit gesprek te initiëren heeft ChristenUnie Almere vandaag een motie ingediend, waarin we het college oproepen in gesprek te gaan met de vertegenwoordigers van de demonstratie en ieder ander die aan dat gesprek wil deelnemen. Als het aan ons ligt, komt het college binnenkort met een agendavoorstel naar de raad, met daarin een lijst met voorstellen voor concrete actiepunten en beleidswijzigingen, opgesteld met de gesprekspartners, zodat de raad concreet met dit onderwerp aan de slag kan gaan. We hopen daarmee op een constructieve wijze een bijdrage te leveren aan het brede maatschappelijke debat. Zodat ‘black people’ worden gehoord, en ‘white people’ gaan begrijpen waar ‘black people’ zich zo druk om maken. Zodat uiteindelijk wederzijds begrip ontstaat, erkenning voor alles wat verkeerd is gegaan, en we een hoopvolle gezamenlijke toekomst in kunnen gaan, waarin ieder mens telt. Want wij geloven dat ieder mens uniek is. Waardevol in de ogen van God, geschapen naar Zijn beeld.
Lees hier ook de motie die ChristenUnie Almere hierover indiende.
