Piket 9
vrijdag 14 juli 2006 13:38 Rust, eindelijk rust! Ook op zondag a.u.b.; Alweer een prijs? De griffier de hei op?
Rust, eindelijk rust!
Gisteravond hebben we op feestelijke wijze de laatste Politieke Markt voor het zomerreces afgesloten. Eerlijk gezegd was ik er wel aan toe en ik denk dat het niet alleen voor mij geldt. Alleen al de opsomming die de burgemeester gaf van wat we allemaal uitgevoerd hebben sinds de verkiezingen, deed mijn gevoel van vermoeidheid omslaan in een gevoel van uitputting.
Nu mag ik leuke dingen gaan doen. Het eerste is, dat ik de golden retriever teef, die goede vrienden voor de duur van hun vakantie bij ons geparkeerd hebben, zal proberen te bevrijden van haar jeugdtrauma’s. Volgens een buurvrouw is ze niet genoeg aangehaald toen ze een pup was en heeft dat geleid tot haar huidige pantafobia. Ze is zelfs bang voor haar eigen schaduw. Dat valt niet zo op als het regent, maar ik ontkom niet aan het gevoel dat de mensen mij nakijken, als ik bij zonnig weer met een geblinddoekte hond op straat loop. Ik ga haar dus leren over haar eigen schaduw heen te springen en grove opmerkingen te maken tegen zwanen in het Weerwater (de eerste tijd wel vanuit Almere-haven natuurlijk, want je moet eenvoudig beginnen). Tussen de trainingen door ga ik haar dan aanhalen en braaf, braaf! roepen want dat is goed voor mens en dier of, zoals onze fractievoorzitter het altijd zo kernachtig uitdrukt: Knuffelen is goed, knuffelen moet!
Ook op zondag a.u.b.
We horen nogal eens vanuit de burgerij klachten over de toegenomen onrust op zondag, sinds onder een vorig college een modern economisch inzicht in onze goede stad de overhand kreeg. Dat principe luidt, ontdaan van allerlei wiskundige versieringen: Elke dag is een goede dag om geld te verdienen voor jezelf en voor(al) je baas en rusten kun je in je eigen tijd.
Deze opvatting is volstrekt tegengesteld aan een uitspraak die al meer dan 3000 jaar oud is en die ik tegenkom in een veelgelezen boek: maar de zevende dag is een rustdag, die gewijd is aan de HEER, uw God; dan mag u niet werken. Dat geldt voor u, voor uw zonen en dochters, voor uw slaven en slavinnen, voor uw runderen, uw ezels en al uw andere dieren, en ook voor vreemdelingen die bij u in de stad wonen; want uw slaaf en slavin moeten evengoed rusten als u.[1]
Misschien denkt u nu dat dit gebod met godsdienst te maken had en dat wij daar nu eenmaal niet veel meer mee hebben. Maar denkt u echt dat dit wat uitmaakte voor de slaven en slavinnen (meestal buitenlanders) of voor de runderen, ezels en andere huisdieren? Voor hen betekende het dat ze vrij waren op die dag en niet door hun meesters aan het werk konden worden gezet, met wat voor rotsmoes ook. Zouden kindarbeiders die dankzij de globalisering van de economie zeven dagen in de week (ook) voor ons mogen werken, bezwaar maken tegen zo’n wet?
Maar wij weten het beter, want wij zijn een gidsnatie. Wij zeggen niet dat iedereen op zondag moet werken, want zelf doen we dat waarschijnlijk ook niet. Maar ook al werk ik zelf niet, dan hoeft dat toch niet te betekenen dat mijn verdienmachine op zondag ook stil moet staan? Ik zal niemand dwingen op zondag te werken (zolang mijn winkels voldoende bemenst zijn natuurlijk).
Ik vraag me wel eens af hoeveel werk op zondag gedaan zou worden, als bij wet verplicht werd dat degene die de opdracht geeft voor niet-noodzakelijk zondagswerk, ook zelf aanwezig moet zijn zolang zijn personeel aanwezig is.
Waarvoor hebben we trouwens al dat extra geld nodig dat we op zondag met elkaar erbij verdienen? Om nog meer eten in de vuilnisbak te gooien? Om met nog grotere massa’s over de wereld te vliegen om steeds verdere buitenlanden te bezoeken, om ook daar het milieu te bederven? Om nog meer kleren te kopen, zodat we nog meer afdankertjes hebben om naar Verweggistan te verschepen en er tegelijk een goed gevoel aan over te houden? Gaat dat de dood tegenhouden?
Er valt nog veel meer over te zeggen natuurlijk, maar misschien moeten we eerst maar eens wat gaan nadenken over een andere uitspraak uit hetzelfde boek: Maar beter is één hand gevuld met rust dan beide vuisten vol gezwoeg en najagen van wind.[2]
Alweer een prijs?
Hoewel we er eigenlijk niet meer op hoopten zo laat in het seizoen, werd gisteren toch nog een politieke daad gesteld die een prijs verdient. Het is de prijs voor Vooruit gaan door achteruit te roeien en hij is gewonnen door Rob Beuse in relatie tot de besluitvorming rond de hulpverlening aan Suriname. Over het voortraject wil ik het niet hebben, want ik vind dat we ons als raad hierbij niet van onze beste en edelste kant hebben laten zien. Dat resulteerde uiteindelijk in twee verschillende moties; één van de oorspronkelijke indiener, de Almere Partijen één van de PvdA. Vlak voor we zouden gaan stemmen over de meest verstrekkende motie (die van de PvdA) vroeg de heer Beuse het woord en kondigde aan dat de PvdA om allerlei sympathieke redenen besloten had haar motie in te trekken[3]. Hij deed dit op zo’n suave en vriendelijke manier, dat niemand op de gedachte kwam dat hij misschien wel een calculator had gebruikt om tot dit besluit te komen. Mijn achting voor hem is al hoog en die steeg nu nog met twee streepjes. Bijkomend amusement werd geleverd toen bleek dat sommige partijen door deze terugtrekkende beweging zo verrast werden, dat ze een schorsing moesten aanvragen om op adem te komen.
De griffier de hei op?
Ook voor de griffie zal het een rustig gevoel geven dat ze een aantal weken niet op een kudde volksvertegenwoordigers hoeven te passen. Geloof me, het vergt nogal wat vaardigheid om ervoor te zorgen dat niemand van het dak springt, voor de trein gaat liggen of zwemmend in Amerika probeert te komen. Dat we er allemaal nog zijn is dus wel een hulde waard. Ik zou het niet beter onder woorden weten te brengen dan de collega die tegen me zei: Als Jan-Dirk nog eens wat anders wil gaan doen en hij laat zijn baard een beetje groeien, dan kan hij zo schaapherder op de Elspeter heide worden.
[1] Deuteronomium 5:15 NBV
[2] Prediker 4: 6 NBV
[3] 17-07-06. Van bevriende zijde wijst men mij erop, dat ik hier te kort door de bocht ben gegaan. Vóór de schorsing kondigde Rob Beuse niet aan dat de PvdA haar motie wilde intrekken, maar aanhouden. Dit veroorzaakte enige consternatie bij LA, want uit eerdere gesprekken hadden zij de indruk gekregen dat de PvdA toch tegen de motie AP zou stemmen, als haar eigen motie geen meerderheid zou behalen. Het was niet ondenkbaar dat nu ook de AP-motie geen meerderheid zou halen en dat pas in september opnieuw over de PvdA-motie kon worden gestemd. Tijdens de schorsing heeft LA de PvdA ervan weten te overtuigen dat een besluit over hulpverlening eigenlijk niet nog eens 6 à 8 weken kon worden uitgesteld. Vervolgens heeft de PvdA haar motie wèl ingetrokken en voor de motie van de AP gestemd. Goed beschouwd moet de prijs dus (in goed overleg) verdeeld worden tussen LA en de PvdA.
